Orissa confrontatie en christelijke missionarissen

Orissa confrontatie en christelijke missionarissen

De recente confrontaties tussen hindoes en christenen in Orissa tijdens de Kerst, waar veel kerken waren afgebrand, wierp een licht op de ingewikkeldheid van de religieuze situatie in India. Zoals gewoonlijk worden Hindoes en Hindoe-organisaties beschuldigd.
Maar voordat we ingaan op deze beschuldigingen, is het belangrijk om de feiten te weten.

Orissa is een favoriete bestemming van de christelijke zendelingen om hun doel te bereiken( bekeren). De illegale conversies worden uitgevoerd door zendelingen in tribale gebieden. In district Kandhamal alleen is de christelijke bevolking gestegen van 6% in 1970 tot 27% in 2001, ondanks een wet die door de wetgever in Orissa in 1967 is uitgevaardigd om verleidingen, dwang, omkoping en bedreigingen te voorkomen.

De avond voor Kerst, had de gemeenschap een massale ‘bekering’ in een overwegend hindoeïstische tribale gebied voor het kamp georganiseerd.
Wanneer de Hindoe-stamleden onder leiding van Swami Lakshmanananda protesteerde tegen dit, werd hij aangevallen.

Alles begon uit deze niet-uitgelokte aanval door rebelse Christenen op Swami Laxmanananda Saraswati die zijn discipelen een bezoek bracht in het Darsingbadi dorp in het district Kandhmal op 24 december.
De kwestie wordt opnieuw gewezen op het lelijke gezicht van het religieus fundamentalisme, in dit geval het christelijk fundamentalisme.

Het verhoogt de vragen over het motief en de inspiratie achter de bekering.
De missiewerken zijn niet nieuw. Volgens de documenten van het Lausanne Comité voor wereldevangelisatie, in de Bijbelse autoriteit voor missies begint dit al heel vroeg in Genesis 12:1-3, waarin Abraham zo gezegd heeft dat door hem en zijn nakomelingen, alle "volkeren" van de wereld gezegend zouden worden.

Anderen wijzen op Gods wens, vaak uitgedrukt in de Bijbel, dat alle volkeren van de aarde Hem zouden aanbidden. Daarom gaan christelijke missies niet waar er geen aanbidding is voor God.

In de 16e eeuw was de bekering van Azië gekoppeld aan het Portugese koloniale beleid. Zodra het christendom aan de macht kwam, werden heidense tempels onleesbaar gemaakt en gesloten en hun inkomsten overgedragen aan de Kerk. "Wij bevelen dat al hun tempels en heiligdommen, zelfs nu als er tempels overgebleven waren, zouden deze vernietigd worden door het commando van de overheidspersonen" was de orde van de dag uit Code Theodosius, 380 AD.

In Groot-Brittannië en Duitsland, verhuisden de priesters en monniken om de bosjes en heiligdommen van het volk te vernietigen. De laatste regio’s die hun godsdiensten verliezen in Europa waren Pruisen en de Baltische staten.
Er waren verscheidene pogingen gemaakt om ongelovigen en ketters uit te roeien en vaak bleken deze pogingen onvoldoende te zijn. De Heilige Inquisitie( inquisitie= een rechtbank voor ketters, was een rechtbank van de katholieke Kerk, belast met de opsporing, het onderzoek naar en het opleggen van straffen aan ketters), werd opgericht door Paus Gregorius IX in 1231 om ervoor te zorgen dat de inspanningen beter georganiseerd werden en efficiënter uit te voeren was.

Al snel werd besloten dat er een officiële straf moet zijn, voor degenen die de branden stichtten. In 1245, gaf de paus inquisiteurs het recht om hun assistenten te ontslaan van iedere vorm van geweld die zij eventueel begingen in de uitoefening van hun taken.
In 1252 werden verdachten door de paus Innocentius IV overgeleverd om gepijnigd, geestelijk- en lichamelijk gemarteld te worden, waarbij het slachtoffer gedurende langere tijd werd overgeleverd aan de wil van de martelaar. De inquisitie was niet beperkt tot Europa, de Spanjaarden brachten het naar Amerika en gebruikten het om de inheemse bewoners te straffen. Door de jaren 1500, werden alleen in Mexico 879 ketterijen op proeven genomen.


De historicus Hernando del Pulgar schatte dat de Spaanse Inquisitie 2.000 mensen had verbrand op de brandstapel en stemde met elkaar af om nog eens 15.000 mensen te verbranden in 1490, slechts een decennium nadat de inquisitie begon. (Aangehaald in Kamen op. Cit, Blz. 62). Juan de Zumarrage, eerste bisschop van Mexico, schreef in 1531, dat hij persoonlijk meer dan 500 tempels en 20.000 afgoden van de minder gelovigen vernietigd had.

De Goa inquisitie, die vanaf 1560 tot 1812 duurde, wordt beschouwd als de meest gewelddadige inquisitie, die ooit uitgevoerd is door de Portugese katholieke Kerk. De inquisitie procedures werden altijd achter gesloten luiken en deuren gevoerd. Hindoes zijn wreed ondervraagd, gegijzeld, en langzaam uiteen gescheurd in het bijzijn van hun familieleden. Oogleden werden afgesneden en ledematen zijn voorzichtig geamputeerd.

De onderkoning D Constantijn gaf Braganca een bevel, op 2 april 1560, en gaf opdracht dat de Brahmanen uit Goa gegooid moesten worden en andere gebieden onder controle van de Portugezen zouden zijn. Aan het einde van 1567, werden 300 Hindu tempels vernietigd.

Deze incidenten zijn niet alleen iets om te lezen in bladzijden van de geschiedenis, maar er is heel veel gebeurd en ook de dag van vandaag gebeurt het nog.
Swami Laxmanananda Saraswati zegt: "Er was geen probleem toen de christenen niet hier in Paikia waren. Om de beurt namen ze met geweld de Hindu meisjes mee en dwongen de neo-bekeerlingen om te eten van rundvlees. Ze staken een aantal tempels in brand. Of het nu Birupakhya Mahadev’s tempel, de tempel op Malarimaha of mijn Ashram op Rupagoan was, de christenen spanden samen en staken deze in brand.

Ze gooiden stoffelijk overschot van koeien op mandirs. In verschillende dorpen werd de aanbidding van Godin Dharani Mata (van de Kondh stamleden) vaak onteerd. Het heilige zwaard in een tempel in Bramhanigaon werd met geweld meegenomen door de bekeerlingen, die het zwaard smolten in het openbaar en hun wapens bereidden met geplunderd materiaal.

In de Lausanne rapport 'Christian Witness to Hindoes', staat in details de methoden die moeten worden genomen om de verschillende delen van de hindoes te bekeren. Ze discussiëren over Landelijke Evangelisatie, Urban Evangelisatie en Student Evangelisatie.
Ze leggen uit hoe 'wonderbaarlijke genezing' mensen helpt om te bekeren. Ze geven strategieën die worden ingezet om de massa media, sociale bijeenkomsten en seminars te gebruiken om hun voordelen (het doel) te bereiken.
Het Niyogi verslag verstrekte nadere bijzonderheden over hoeveel de westerse landen hadden bijgedragen, en dat ze van de christelijke missies in India een totaal van Rs. 29.27 crores ontvangen hadden vanaf januari 1950 tot juni 1954.

Opmerkelijk is dat de VS, UK, Canada en Frankrijk ongeveer 21 miljoen roepies kregen, 5 miljoen roepies, 2 crores en 8 lakhs respectievelijk. Uit het rapport bleek dat het merendeel van dit buitenlands geld zogenaamd dat zij ontvingen voor het behoud van educatieve en medische instellingen zou worden gebruikt, maar het werd besteed aan bekeringen. Het is betoogd, aldus het rapport, dat het grootste deel van het bedrag wordt gebruikt voor het creëren van een klasse van professionele bekeerders, zowel buitenlandse als Indiase.

Er waren op dat moment 480 buitenlandse missionarissen werkzaam in Madhya Pradesh. Van het totaal waren er 236 Amerikanen. In het verslag worden concrete voorbeelden gegeven van hoe de missie van scholen werden gebruikt om de geesten van jonge mensen te beïnvloeden. Harijan en Adivasi studenten kwamen voor de bijzondere aandacht. Ze kregen gratis instappers, onderdak en boeken, mits zij christelijke gebeden bij woonden.

Catechisaties (= Het is de benaming voor het onderwijs in de geloofsleer dat gegeven wordt aan de jongeren in de kerk, als voorbereiding op de openbare belijdenis) werden verplicht gesteld door de behandeling als afwezigheid van de studenten in deze klassen voor de hele dag. Schoolvieringen werden gebruikt voor het tonen van de overwinning van het kruis boven alle andere symbolen. Ziekenhuizen werden gebruikt voor het uitoefenen van druk op de arme klasse patiënten om het christendom te omarmen.

De rijkste oogst, werd echter gemaaid in de missie van weeshuizen die weeskinderen verzamelden tijdens hongersnoden en andere natuurlijke rampen zoals overstromingen en aardbevingen. 'Geen wonder,' merkte het verslag, 'dat het grootste aantal bekeerlingen uit zulke achterliggende klassen in gebieden wonen, waar als gevolg van verschillende oorzaken enige missiescholen en ziekenhuizen bestaan. Meeste conversies zijn ongetwijfeld oprecht weliswaar teweeggebracht in afwachting van de sociale dienst uitkeringen en andere materiële overwegingen.

Het christendom is een beleid van 'inculturatie'. Dit betekent dat heidense elementen in gekerstende vorm aangenomen worden om de overgang van het heidendom tot het christendom gemakkelijk te maken. Heidense goden werden christelijke heiligen. Heidense feesten werden christelijke feesten. In dit proces van inculturatie, werden bij de christelijke kerk oude formulieren aangepast aan haar nieuwe bericht, maar zorgde ervoor dat door middel van het heidense fineer de christelijke leer onder de indruk was op de omzet(resultaat).
"indigenisatie"(= is in het land geboren/ inheems), zegt Kaj Baago, "is evangelisatie’’.

Het is de aanplant van het evangelie in een andere cultuur, een andere filosofie en een andere religie.
In het Indiase geval 'inculturatie' of 'indigenisatie' betekent dit 'het opnemen van Jezus in de Indiase spirituele traditie'. Fr. Beda zegt: "In India hebben we een christelijke Vedanta en een christen Yoga, dat is een systeem van theologie die gebruik maakt van niet alleen de termen en begrippen, maar van de hele structuur van het denken van de Vedanta die we nodig hebben.

Sita Ram Goel verdeelt Hindoe-christelijke ontmoeting in 5 fasen. De eerste fase begon met de aankomst van de Portugesen en de heilige Franciscus Xaverius, waar ze alle ruwe en gewelddadige methoden van bekeringen gebruikten. Dit eindigde met het einde van de Portugese overheersing.

De tweede fase begon, bij de vestiging van de Britse overheersing, waar de taal en de methoden van missionarissen zo grof was als voorheen, maar ze waren niet toegestaan om fysieke methoden te gebruiken. Deze werd afgesloten met stijging van de Hindoe reformatie, zoals bewegingen van Raja Ram Mohan Roy, Swami Dayananda Saraswathi, en Swami Vivekananda.

De derde fase begon met de komst van Mahatma Gandhi en zijn slogan van sarva-dharma-samabhAva die dwongen christelijke missies te veranderen en hun taal te verzachten. Deze fase werd afgesloten met de Tambram conferentie van de Internationale Raad Missionary (IMC) in 1938, die had besloten de christelijke theologie te herformuleren in de Indiase context.

De vierde fase, die begon met de komst van de onafhankelijkheid, waar het christelijke recht om hindoes te zetten, werd opgenomen in de Grondwet. Het missie apparatuur werd snel vermenigvuldigd en doorgedrongen.

Het christendom had het nog nooit zo goed gehad in het geheel van haar geschiedenis in India. De enige breuk in de luit was het 'Niyogi Comite verslag over christelijke missionaire activiteiten ", gepubliceerd door de regering van Madhya Pradesh in 1956, en Om Prakash Tyagi Bill over' vrijheid van godsdienst 'geïntroduceerd in de Lok Sabha in december 1978.

De vijfde fase, die momenteel wordt uitgevoerd en gestart is met Hindoe ontwaken, resulteerde in Ram Janmabhumi beweging.

Over deze lange periodes van Hindoe-christelijke ontmoeting, is alleen de taal en de methoden van 'volgelingen van Jezus' veranderd, maar het motief is altijd hetzelfde gebleven. In het verslag van Lausanne staat in de inleiding: 'Wij danken God, de Almachtige voor zijn genadige daad van het heil in Jezus Christus, die mogelijk de entree heeft gemaakt in het Koninkrijk van God voor meer dan 565 miljoen Hindoes op de hele wereld verspreid, met de meerderheid in het Indiase subcontinent.

Wij verheugen ons in het feit dat het verlossende woord van Gods trouw, gepredikt door Gods dienaren heeft geleid tot een christelijke bevolking van ongeveer 19 miljoen mensen in India alleen. Echter, zijn we ons bewust dat God verlangt naar de hele Hindoe mensen die Jezus Christus leren kennen en onder zijn heerschappij te leven.'
Deze woorden duidelijk uit te spreken dat het enige doel van de missie kerstening van de hele wereld, waaronder India in dit proces te vernietigen valt en de culturen van het christendom te aanvaarden.
Dit verlangen om de hele wereld te kerstenen is te wijten aan het feit dat de leerstellingen van het christendom (intolerant) onverdraagzaam zijn voor andere religies.

De Bijbelse God is jaloers en gewelddadig. Er wordt verondersteld dat Jezus 'vrede' betekent en de boodschap van het christendom is vrede en gelijkheid. Maar de Bijbel zegt:
'Denk niet dat ik gekomen ben om vrede te brengen op aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar ik ben gekomen voor het zwaard "(Mattheus, 10/34).

God is jaloers, en de Heer is de wreker en is woedend. De Heer zal wraak nemen op zijn tegenstanders, en hij zal zijn gepassioneerde vorm van woede voor zijn vijanden behouden. (Nahum, 1 / 2)
De Bijbelse God is intolerant, vraagt haar volgelingen aan om niet-gelovigen te folteren (pijnigen, martelen) en de afgoden en beelden te vernietigen.
Ook werd aan volgelingen de niet-gelovigen overgedragen om hen niet te doden, maar hen te pijnigen, vijf maanden lang; hun pijniging was als de pijniging van een schorpioen die een mens gestoken heeft.(Openbaring, 9 /5)

Maar aldus zult gij pakken; gij zult hun altaren vernietigen, en hun beelden breken, en opnieuw hun bossen en gesneden beelden branden met vuur. (Deuteronomium, 7 / 5)
Als een mens niet in mij gelooft, wordt die buiten geworpen als de rank die verdord is, en men verzamelde hen en wierp ze in het vuur, en zo werden zij verbrand (Johannes, 15 / 6).

Het is deze intolerantie Onverdraagzaamheid), die inspireerde de "Volgelingen van Jezus 'naar grote misdrijven te plegen. De bron van bekeringen door geweld en fraude ligt in de christelijke leerstellingen die zwaar werden bekritiseerd door Nietzsche, Thomas Paine, Voltaire, en Bertrand Russell.

Maar toch is het gebruikelijk in de seculiere (geestelijke die verbonden is aan het bisdom) brigade om te zeggen 'alle religies zijn gelijk. "Hoe kunnen we een religie die zo intolerant, wiens God jaloers is en tiran en exclusief met een religie in gelijk stellen, Terwijl het Hindoeïsme dat tolerant is, inclusieve vrede verspreidt?

De beste oplossing om de christelijke dreiging tegen te gaan is het tegengaan van het christelijke dogma(= leerstelling of godsdienstig voorschrift )dat is de bron van bekeren